Obróbka stali, zależnie od jej gatunku, przynosi ze sobą różne problemy natury technicznej, a także konsekwencje w użytkowaniu. Jedną z nich jest zbytnia podatność na korozję. Dotyczy ona szczególnie stali automatowych z dodatkiem wtrąceń tlenkowych. Wysokie temperatury sprawiają, że taka stal jest bardziej ciągliwa pod wpływem wysokich temperatur.

Zwiększona łamliwość oraz mniejsza odporność na nagrzewanie sprawia, że obróbka stali staje się łatwiejsza. Występuje jednak problem z jej odpornością na korozję, która staje się dużo bardziej prawdopodobna w szybszym czasie. Obróbka stali automatowej z podwyższonym stężeniem siarki Wśród gatunków stali łatwiej podlegających obróbce należy stal automatowa. Wykorzystuje się ją głównie do wykonywania niewielkich części, takich jak wszelkiego rodzaju śruby.

Charakteryzuje się ona zwiększonym stężeniem fosforu i siarki, co ma ogromne znaczenie dla kwestii możliwości pracy z nią. Obróbka stali jest dzięki temu łatwiejsza i skuteczniejsza. Zagrożenia związane ze stosowaniem stali automatowej Stal automatowa stanowi jednak pewien problem. Obróbka metali jest łatwiejsza, ale sama stal okazuje się wtedy mniej odporna na korozję.

Poza tym warto zwrócić uwagę, że łatwiejsza jest wprawdzie obróbka stali skrawaniem, ale już nie obróbka plastyczna, czy spawanie. Stal automatowa jest bowiem bardziej wrażliwa na gorąco i podatna na pękanie. Nie można jej też stosować do każdej produkcji. Dlatego też stal automatowa wykorzystywana jest do produkcji elementów, które nie podlegają zbyt silnym obciążeniom.